Alweer bijna een week terug uit Suriname. Een week vol feestelijkheden; op woensdag heb ik mijn diploma opgehaald en op donderdag was mijn welkomst/geslaagdenfeestje! Maar ook een week om te acclimatiseren, want het is hier nog steeds wennen.
De bomen zijn klein, de wegen vlak, het verkeer is rechts, het tempo ligt hoger (mijn looptempo nog laag...), het is hier kouder, de roti smaakt anders, nergens meer getoeter en gepsst, de regenbuien zijn minder heftig, nergens zijn kamervriendjes (salamandertjes) en zelfs het gekwaak van de padden is afwezig, de wc´s spoelen automatisch door (in Suriname moet je dit soms met een emmertje water doen), geen lekkere salsamuziek meer, de parbo en borgoe ontbreken en het hangmateren is hier toch anders...
Ik denk/ben bang dat ik over een tijdje mijn rustige Surinaamse tempo, weer verruild heb voor het westerse gehaast.
De bomen zijn klein, de wegen vlak, het verkeer is rechts, het tempo ligt hoger (mijn looptempo nog laag...), het is hier kouder, de roti smaakt anders, nergens meer getoeter en gepsst, de regenbuien zijn minder heftig, nergens zijn kamervriendjes (salamandertjes) en zelfs het gekwaak van de padden is afwezig, de wc´s spoelen automatisch door (in Suriname moet je dit soms met een emmertje water doen), geen lekkere salsamuziek meer, de parbo en borgoe ontbreken en het hangmateren is hier toch anders...
Ik denk/ben bang dat ik over een tijdje mijn rustige Surinaamse tempo, weer verruild heb voor het westerse gehaast.
7 opmerkingen:
Hallo Maaike,
Je hebt je site weer bijgewerkt! Geweldig. Het zou zonde zijn om al die mooie dingen uit Suriname zo snel op de achtergrond te laten verdwijnen...een ongelooflijke overgang, lijkt me het!
Of toch nog snel naar de bibliotheek voor lectuur uit Suriname?
Groeten, Henriëtte
Ik heb inderdaad boeken meegenomen over Suriname - van de historische romanschrijfster Cynthia McLeod. En ik heb nog het boek Standplaats Paramaribo van Nina Jurna liggen om te lezen. Voorlopig nog genoeg literatuur om mij nog eventjes in Suriname te wanen.
Die overgang viel me heel erg mee. Ik heb er vrijwel geen last van gehad, maar ik mis het land wel. Wat je zegt over wandelen komt me erg bekend voor. Wat hebben de mensen er hier de gang er toch in...
Kom nou... Dat Surinamers over het algemeen traag lopen wil ik nog wel geloven, maar Nederlanders lopen echt niet snel. Daar zit soms (meestal) ook geen tempo in...
mensen: ik heb het boek van Cynthia en Hennah! Ook heb ik het boek van Nina en Clark nog liggen dat ik aan mn ouders kado heb gedaan. Dus ook ik waan me in Suriname. Ben alweer bezig met de terugreis en mijn plannen in het land voor langere tijd :-)
Maar eerst naar Azië.....
ps) ik moet Jorrit gelijk geven. Ik kom veel herkenbare dingen tegen: Akon op de radio, mensen die sloom lopen, tegels die scheef liggen, verschillende culturen in een kleine buurt. Tja. In Nederland kennen we het wel, maar dan gewoon héél anders!
Heel toevallig kijk ik even op de site. Zie ik dat deze weer bijgewerkt is. Dagelijks zal het niet meer worden om te kijken en lezen, want ik spreek je nu wel dagelijks.
Heel veel succes met je site en je toekomst wat het gaat worden.
Groetjes Ria
Een reactie posten