Vlucht, eerste dag

Vliegveld Zanderij

Bomen, bomen en nog eens bomen dat is het eerste wat wij vanuit het vliegtuig te zien krijgen van Suriname. Niet veel later is de eerste bauxietweg met daaraan een paar kleine huisjes inzicht en kronkelt het eerste riviertje door het groene woud. Tussen al het groen verschijnt op een uur rijden (met de auto) vanaf Paramaribo vliegveld Johan Adolf Pengel, in de volksmond Zanderij genoemd. Een simpel vliegveld waar wel geteld één zichtbaar vliegtuig staat. Onze boeing 767-300ER, die de naam Prins Constantijn heeft meegekregen. De vliegreis van 9 uur en 15 minuten verliep zeer goed, af en toe een beetje turbulentie maar daar bleef het gelukkig ook bij. Het eten in het vliegtuig was prima. Het begon met een beker drinken gevolgd door onze eerste maaltijd – broodje kaas, cakeje, pakje drinken, toetje, zoutjes – en later nog een saucijzenbroodje, de nodige koffie- en theerondes en aan het eind onze warme maaltijd – pasta met weer een cakeje en drinken.

Bij aankomst op vliegveld Zanderij werden we eerst langs de douane geleid, haalden we onze tas en koffer van de enige bagageband en konden we nog verder de warmte in. 26 graden, voor Surinaamse begrippen een koude dag. Buiten het vliegveld stond het vol met Surinaamse mannen die ons wel even naar onze bestemming zouden brengen. Mannen die net zolang met je meelopen totdat echt duidelijk is dat jij toch echt al vervoer hebt.

Het busje van Le Baldew dat ons naar Paramaribo bracht, had airco. Lekker, maar bij vlagen toch echt te koel. De weg naar Paramaribo is geasfalteerd. Het is echter vreemd om te zien dat aan die weg totaal verschillende huizen staan. Het wisselt van een rieten hutje, naar krakkemikkige houten huisjes en voor de afwisseling een villa ertussen. En die zijn naar verhouding groot, heel groot. Wat verder heel opvallend is, is het enorme aanbod aan supermarktjes. Voor mijn gevoel is om de 300 meter wel een klein winkeltje te vinden. Het was trouwens nog wel eventjes zoeken naar ons appartementje. Het bleek niet aan de Via Bellalaan nr. 2 te zitten, maar aan de Aukalaan nr. 2. Ongeveer 100 meter verder. Bij aankomst werden we verwelkomt door andere studenten die boven ons wonen waarna vervolgens de verhuurster kwam om ons een kleine rondleiding te geven door de buurt. Het eerste geld is gepind, de eerste boodschappen gehaald, een plattegrond is gekocht en tot nu toe hebben we de warmte weten te doorstaan.