Wil je met mij trouwen?

Als blanke vrouw blijf je in Suriname niet onopgemerkt. Het meeste wat je te horen krijgt is ‘pssst’, afgewisseld met originelere uitspraken als ‘Wat zie jij er vandaag adembenemend uit’, ‘Wat heb jij mooie ogen’ of ‘Mag ik mee wandelen’. Wat ons opvalt, is dat de liefde van de mannen hier snel gaat. Iemand die je net ontmoet hebt, bombardeert ons gelijk tot zijn twee vriendinnen uit Nederland en anderen verklaren ons op straat al de liefde door uitspraken als ‘Ik hou van jou’. Gisteren ging het wel heel snel. Carlos een vriend van de familie Koelfat, vroeg of ik met hem wilde trouwen. Daar hoefde ik natuurlijk niet over na te denken…*

Hoe het verhaal in elkaar zit…
Carlos heeft drie goede redenen om met een blanke te trouwen, helaas was ik op dat moment net het slachtoffer waardoor het aanzoek naar mij ging, voor hetzelfde geldt was het Suzanne geweest ;-)
1) Wij zijn sportiever aangelegd, dus een auto is niet nodig, scheelt een hoop geld
2) Wij stinken niet uit onze mond, wat Surinaamse vrouwen kennelijk altijd doen (?)
3) Hij hoeft dan geen rouge te kopen, een klein klapje op de wang is voldoende…
4) Tot slot, wij hebben natuurlijk een euroteken op ons hoofd…

* O ja, mijn antwoord is Nha (nee, in het hindoestaans). Carlos is een Hindoestaanse man die alleen “De taal van de euro’s” (Nederlands) spreekt als hij drank op heeft. Maar dat maakt het ook wel weer leuk, want hij zorgt dan voor het nodige vertier.