Woensdag 21 en donderdag 22 maart: Nieuw-Nickerie

Helemaal in het westen van Suriname ligt Nieuw-Nickerie. De tweede grote stad van Suriname met 8000 inwoners, voor mij doet het vooral aan als een dorp. Nieuw-Nickerie ligt in het district Nickerie dat bekend staat om de rijstcultuur. Ook in Nieuw-Nickerie zijn de nodige rijstvelden en fabrieken te vinden, waarvan wij eentje van binnen hebben bekeken. (zie foto’s).
Om in Nieuw-Nickerie te komen, zijn we woensdagochtend om half zes opgestaan, zodat we om half acht de bus konden nemen. Het was een lange reis van in totaal vier uur over een geasfalteerde weg met grote gaten. Maar eveneens weer de moeite waard. Op de momenten dat ik niet in slaap was gesukkeld, genoot ik van het uitzicht van de jungle met daartussen opeens een huisje, of een klein weggetje. Zowel op de heen als terugreis hebben we een tussenstop gemaakt in Totness, het hoofdplaatsje van het district Coronie. Op het moment dat wij in Nw-Nickerie aankwamen, werden we gelijk belaagd door een groep taxichauffeurs. We hebben ondertussen wel geleerd dat als je maar doet dat je weet waar je heen moet dat je ze dan snel kunt afschudden. Ons hotel (Hotel Luxor) hadden we snel gevonden. Na onze tassen gedumpt te hebben op de hotelkamer zijn we op zoek gegaan naar de Longmay steiger, na nog geen vijf minuten nadat ik een medewerker van een tehuis tegen geweld naar de weg had gevraagd, zaten we al bij een vriend van hem, Edgar James, in de auto op weg naar weer een vriend van Edgar James, die ons wel naar Bigi Pan, het vogelreservaat kon brengen.
De 22-jarige Benny (vriend van Edgar James) en de 20-jarige Erwin waren voor die middag onze gidsen door Bigi Pan. Normaal gesproken zou je hier meer dan 112 soorten verschillende vogels moeten kunnen zien, waaronder de rode ibis. Maar wij zagen vooral witte flamingo’s, een enkele roofvogel en een ekster. Wat overigens een prachtig gezicht is vanuit je bootje. (zie foto’s)

Gedurende ons tripje kwamen Benny en Erwin steeds meer los. In het begin waren ze vrij gereserveerd, maar later gingen de praatjes gelukkig verder dan de standaard vragen als ‘hoe vind je Suriname?’, ‘wat is je geloof?’, en ‘wat is jullie visie op Nederland/Suriname?’.

Tijdens onze boottocht mocht ik ook nog even varen! Echt super!

Dag 2 in Nw-Nickerie
Deze tweede dag wilden we graag naar de Zeedijk en naar de hindoestaanse tempel. De Zeedijk is op zich niet zo heel bijzonder om te zien, gewoon een dijk als in Nederland, alleen zie je dit keer in de verte Guyana liggen. De hindoestaanse tempel heeft daarentegen wel heel veel indruk op mij gemaakt. Op het moment dat wij daar waren, was er net een offering bezig die in het teken stond van de vrouwendag (binnen de hindoestaanse cultuur). Na even gevraagd te hebben, mochten ook wij de tempel betreden nadat wij beloofd hadden deze dag geen vis en/of vlees te eten en nadat wij onze voeten in heilig water hadden gewassen (in de zee). (zie foto’s)

Na het bezoek aan de tempel liet onze taxi-chauffeur ons nog de plek zien waar een hindoestaanse crematie wordt gehouden. Dit wordt gewoon in de openlucht gedaan, de as wordt vervolgens over zee uitgestrooid en liet hij ons zien waar de smokkelroute is naar Guyana.

Onze taxichauffeur is trouwens een verhaal apart. Terwijl wij in de taxi zaten, werd hij op een gegeven moment gebeld door iemand van die smokkelroute, of hij geld kon wisselen. Dus vol gas reden we weer terug naar de smokkelroute. Terwijl wij gewoon in de auto zaten, werden duizenden srd’s en honderden USdollars te voorschijn gehaald en kon het wisselen beginnen. Een vreemde ervaring…

Eenmaal terug in het centrum van de stad hebben we de bus weer terug genomen (13,10 srd) naar Paramaribo en daarna nog even langs te gaan bij de familie Koelfat.