Survival in Paramaribo

Dat de stage in Suriname een avontuur zou worden dat wist ik, maar de ervaring van donderdagavond had ik toch liever niet gehad. Wat die ervaring is? Overvallen worden door een man op een scooter. Wat de gevolgen zijn? Ik heel wat armer en de dader heel wat rijker.

Het verhaal:
Suzanne en ik fietsen donderdagavond over een van de grote hoofdwegen terug naar huis, wanneer plotseling een jongeman op scooter mijn tas wegrukt. Waarop hij een van de zijstraten in vlucht. Ik sta volslagen verbaasd te kijken en realiseer me dat er achteraan gaan totaal geen zin meer heeft.

We hebben gelijk de lokale ' 911' gebeld, zoals een van de agenten het zelf mooi noemde. Het viel me mee hoe snel ze ter plekke waren. Helaas niet snel genoeg om ook nog maar een spoor van mijn tas te vinden. De aangifte ging helaas ook niet zo snel. Van middernacht tot ongeveer 01.00 uur heb ik op het bureau gezeten om verslag te doen van de gebeurtenis. Wat trouwens ook wel een vreemde ervaring is, met vragen als 'wat is je geloof?' Ik heb geen flauw idee wat dat met de aangifte te maken heeft...
Na het 'gezellige' gesprek op het bureau zijn Suzanne en ik weer keurig thuis afgezet. Ach kom je toch nog een keer IN een politiewagen te zitten ;-)

Maar goed, dit is eerst wel eventjes genoeg avontuur buiten de jungle.

Collega's

Om jullie een idee te geven van mijn werkplek en met name de collega's heb ik een aantal foto's geplaatst in de map stagefoto's. http://picasaweb.google.nl/maaike03 . Op deze foto zie je mij met Julien, een van de chefs van de redactie binnenland. De foto's zijn afkomstig van Pieter (liep voor mij stage bij dwt).

Regen

Het resultaat na een buitje regen. Heel veel water, met als gevolg ondergelopen straten en als je pech hebt natte voeten. Suzanne en ik besloten om toch maar even om te fietsen. Ik ben heel benieuwd of we nog een kano moeten gaan aanschaffen wanneer de regentijd goed is losgebarsten.

Brownsberg

Tot nu toe was ik alleen maar positief over het hebben van een hangmat. Heerlijk hangen en lekker ontspannen. Er in slapen is een heel ander verhaal. Afgelopen weekend hebben Suzanne en ik doorgebracht op de Brownsberg en inderdaad we sliepen in hangmatten, niet onze eigen, maar die van daar; een eenpersoonshangmat – zelf heb ik een tweepersoons. Werkelijk ik heb gewoon geen oog dichtgedaan. Niet zozeer omdat de hangmat niet zo lekker lag, maar vooral omdat ik lag te rillen van de kou! (voor het eerst in Suriname) en door het gesnurk van onze medereizigers en de gids John. Vreselijk! Als dit mijn eerste hangmatervaring was geweest had ik nooit geweten hoe fijn een hangmat wel kan zijn.

Gelukkig heb ik tijdens deze trip ook leuke ervaringen opgedaan. Op zaterdag 14 april, de verjaardag van Suzanne, zijn we ’s ochtends vroeg vertrokken om op tijd bij het verzamelpunt te staan. Vanaf daar zijn we met een busje vertrokken richting Brownsberg, dik drie uur rijden. Brownsberg is voor veel mensen de eerste ervaring met het binnenland. Doordat wij al een trip naar de Raleighvallen hadden gemaakt, waren wij al minder onder de indruk van de jungle. Toch blijft het prachtig. Al die lianen die je rondom bomen ziet slingeren, de gigantisch hoge bomen, de brulapen die je hoort en zo kan ik nog wel even doorgaan. Bij deze trip stonden vooral de watervallen op het programma. De eerste dag hebben we een bezoek gebracht aan de Leoval en de tweede dag aan de Ireneval. Erg mooi, maar op zich hetzelfde als een waterval in bijvoorbeeld Zwitserland of Oostenrijk. Het was trouwens wel erg lekker om af te koelen onder het kletterende water.

Vanaf de Brownsberg heb je een super uitzicht over het Brokopondomeer. Het meer is kunstmatig aangelegd om stroom te winnen. Veel heeft het echter niet opgeleverd. Vooral de bewoners die destijds daar woonden hebben er geen profijt van gehad. Hun huisjes hebben ze moeten verruilen voor een klein huisje in het transmigratiedorp. Daarbij maakte het niet uit of een gezin uit 5 of 10 personen bestond. Het meer wordt momenteel vooral voor toeristische doeleienden gebruikt. Bij het meer, ter grote van de provincie Utrecht, zijn we niet geweest, wij hebben alleen genoten van het uitzicht over het meer.

Ik zou zeggen bekijk de foto’s!

Verjaardag Suzanne
Omdat we zaterdag op de Brownsberg zaten en toen dus niet uit eten konden gaan voor de verjaardag van Suzanne, zijn we vrijdag alvast uit eten geweest bij het Pannenkoek en Poffertjes Café.

Stageweek 2

Deze tweede stageweek was behoorlijk rustig. Niet dat ik heb zitten niksen. Maar voor mijn gevoel kan ik op een dag veel meer doen dan op pad voor een item, het artikel uitwerken, achter een paar dingen aanbellen en weer naar huis. Het op pad gaan is trouwens wel erg leuk. Je komt op allerlei plekken in Suriname die je normaal gesproken nooit aan zou doen. Zo ben ik afgelopen donderdag bij het Cultureel Centrum Suriname geweest waar kinderen in het kader van ‘Ontdek je talent’ bezig waren met allerlei activiteiten waaronder een kindermusical. Erg leuk om te zien hoe enthousiast ze bezig zijn én je hoort nog eens echte Surinaamse kinderliedjes.
Vrijdag de dertiende stond voor mij in het teken van een Minicongres van het Nationaal Jeugd Parlement (NJP). Tijdens deze dag heb ik jongeren gesproken en horen discussiëren over wat en hoe het overheidsbeleid veranderd moet worden. Op zo’n moment komt duidelijk naar voren dat Surinamers echt niet alleen maar lui zijn en dat mensen iets van hun toekomst willen maken. Ze stonden dan ook geheel achter het thema ‘participatie vandaag, ontwikkeling morgen’.
Wat mij opvalt in de berichtgeving van de Surinaamse media is dat veel onderwerpen in Nederland nooit de krant zouden halen en als het wel het geval zou zijn niet zo groots. Zo worden verkeersongevallen volop gemeld, dit is hier een belangrijk issue. Er wordt in de kranten ook duidelijk vermeld om het hoeveelste dodelijke slachtoffer het gaat. De teller staat momenteel op 23.
Wat de afgelopen week volop in de media is geweest is de avondvierdaagse. Vergelijkbaar met de vierdaagse van Nijmegen. Dit onderwerp wordt niet door 1 redactie besproken, maar door alle redacties. Dus het is terug te vinden op de economie, cultuur, binnenland en sportredactie. In Nederland zou er dan 1 pagina van gemaakt worden. Maar hier is het verdeeld over de hele krant.

De avondvierdaagse zelf is een gezellig geheel. Volop brassbands, zingende creolen en veel, heel veel swingende heupen. Het is trouwens best vreemd om dan ‘bakra’s’ tussen het geheel te zien lopen. Maar ach, dat heeft ook wel weer wat.

Zanderij 1

Net iets voor vliegveld J.A. Pengel (Zanderij) ligt Zanderij 1. Een ontspanningsplek waar je huisjes kunt huren, lekker kunt wandelen of gewoon zwemmen. Wij gingen Tweede Paasdag voor het zwemmen en natuurlijk om een paar zonnestraaltjes mee te pikken, zodat we nog in de race blijven voor de weddenschap wie het meest bruin is bij terugkomst.. Marijke op Curacao, de achterblijvers in Nederland of wij.
Bij het zwemmen in Zanderij 1 moet je geen mooie blauwe wateren verwachten en evenmin een wit strand. Zanderij 1 heeft colabruine kreekjes (zie foto’s), inclusief vis, en grijze strandjes. Gelukkig is het water heerlijk verkoelend. En dat mag ook wel met deze warme temperaturen.

Foto's Aukalaan 2

Eindelijk is het me gelukt om ze te plaatsen, de foto´s van het huisje. De vorige keer had ik telkens de pech dat ik op een pc zat waar geen usb-poort in zat of waar andere problemen mee waren. Maar nu dan toch. In de fotomap kunnen jullie precies zien hoe we wonen. Op verzoek van Jorrit heb ik extra veel foto´s gemaakt. Dus mocht je die wc-bril niet zo interessant vinden, dan klik je maar snel verder ;-)

Voorpagina!

Groot nieuws! Afgelopen zaterdag heb ik de voorpagina gehaald met een artikel dat ik samen met de stagiaire Pieter heb geschreven. Dat ik met een bericht op de voorpagina sta, vind ik natuurlijk heel bijzonder, vooral zo snel al. Maar waar ik mij het meest over verbaas, is dat het dit bericht is. Het artikel bevat reacties van mensen over de mogelijke onrust in het land - wordt door de oppositie partijen gesuggereerd - en dat in het kader van de Stille Week. Het is een heel simpel bericht maar kennenlijk is het hier interessant genoeg om het op de voorpagina te plaatsen.

Tot nu toe zijn trouwens alle artikelen van mijn hand nog in de krant verschenen. Een artikel, door Suzanne en mij samen geschreven, is echter onder de naam van een andere journaliste geplaatst. Er was namelijk sprake van miscommunicatie waardoor zowel Suzanne en ik als de desbetreffende journaliste bij een pijporgelconcert zaten om daar verslag van te doen. Uiteindelijk is ons artikel geplaatst, maar met de naam van de andere journalist er boven... Vandaag, eerste paasdag, hadden we te maken met een vergelijkbaar geval. Wij gaan naar iets, waarvan achteraf blijkt dat er al door een ander over geschreven is. Ik hoop dat dit soort dingen niet nog vaker gaan voorkomen...

Gelukkig maken we ook leuke dingen mee voor de krant. Zo zijn we voor de weekenddienst van Suzanne afgelopen zaterdag naar eetcafe Zus & Zo geweest waar een tentoonstelling geopend werd van een dj. Erg leuk, vooral de afterparty.

Na het werken zijn we gelijk doorgegaan naar discotheek Starzz, waar deze avond/nacht Da Latin Funk werd georganiseerd. Een party waar vooral Latin muziek werd gedraaid, het was alleen erg jammer dat het zo druk was dat je amper kon dansen en dat het zo blauw stond van de rook dat ik gigantisch last van mijn ogen kreeg waardoor ik geregeld naar buiten moest voor de frisse lucht.


Na het uitslapen was het tijd voor de Paasbrunch met o.a. onze huisgenoten. Erg gezellig, met lekker een croissantje, warme broodjes en natuurlijk een eitje erbij. Dat is voor herhaling vatbaar!

PS: zaterdag hebben we drukkerij van de Ware Tijd bekeken. Zie foto's

Goede vrij(e)dag

Een enkele persoon is te vinden op de uitgestorven straten in het centrum van Paramaribo. Het geeft de stad een treurige uitstraling. Vooral met de verpauperde gebouwen op de achtergrond. het is vreemd om de anders zo drukke stad op deze manier te zien. Zelfs een groot deel van de ' altijd open' winkeltjes van de Chinezen zijn dicht. Richting de Waterkant (de boulevard van Paramaribo) wordt het drukker. Hier is het echt heerlijk zitten. In de zon, uitzicht over de Surinamerivier en een verfrissend briesje.

Waterkant
Oude mannetjes zijn aan het genieten en bediscussieren van alles en dat allemaal onder het genot van een djogo. Op de achtergrond klinkt gemoedelijk Latijns-Amerikaanse muziek, zodat de sfeer helemaal compleet is. Op de Surinamerivier vaart geregeld een korjaal voorbij, onderweg naar Meerzorg en weer terug of terugkomend van een ochtend vissen.
De groep mannetjes wordt steeds groter, ze zijn het middelpunt van het terras. Om hen heen hangen jonge reggaemannen die graag iets willen verkopen. Zo ook Samuel, hij heeft zijn handen vol met gekopieerde dvd's en kralenkettingen. Opdringerig is hij gelukkig niet. In rustig Engels babbelt hij met ons over God en zijn geboorteland Brits-Guyana en dat zonder over zijn handeltje te beginnen. Na de nodige complimenten verlaat hij ons weer en kan er weer genoten worden van de mensen om ons heen. Maar ook van de voorbijkomende dieren. Zoals de leguaan, die als hij stil zit, zijn staart mooi de lucht in laat krullen of de ' oerhollandse' duiven op de Waterkant.

Wanneer ik even voor me uit zit te staren, zwaait een van de oude mannetjes naar mij en vraagt of wij stagiaires zijn. Dat heeft hij goed gezien. Ondertussen maken de andere mannen zich druk over de djogo die alweer op is. Een van hen gaat nieuwe halen bij de dames achter de 'bar'. Een bar waar ook allerlei soorten eten gehaald kan worden. Met als specialiteit de bami en de nasi. Vanavond gaan we dit zelf maar eens uitproberen. Eerst moet er op deze Goede Vrijdag gewerkt worden.

De foto's en de tekst die ik al eerder geschreven had over de Konverjarie bazaar en de Paasconference volgen later. De pc waar ik nu achter zit heeft namelijk een beveiligde usb-poort en helaas ik heb de code niet...

Kaartjes!

Het werd voor Suzanne en mij al een groot vraagteken hoe het toch mogelijk was dat de kaartjes die voor mijn verjaardag op de post waren gedaan nog steeds niet waren aangekomen. Gisteravond kreeg ik antwoord op onze ‘ prangende’ vraag. Wat is nu het geval: Ik woon aan de Aukalaan en nu is er in Paramarbio ook nog een Aukestraat en daar is al onze post bezorgd. De schoondochter van de bewoonster van Aukestraat 2 was zo aardig om de kaartjes even langs te brengen! Dus het kaartje van mijn ouders, van Marye en Peter, Hans en Gea en van Rianne heb ik ontvangen!

5 april

Vandaag ben ik samen met Pieter de straat opgeweest om de reacties van Surinamers te peilen over de mogelijke onstabieliteit in het land. Dit alles in het kader van Pasen. Het viel me reuzemee hoe gemakkelijk mensen een reactie geven ook al zeggen ze van te voren dat ze geen tijd hebben en niet in de krant willen. Het is trouwens wel eventjes zoeken voordat je echt bruikbare reacties hebt.
Wat ook erg interressant is, zijn de verhalen die je vaak cadeau krijgt als je mensen aanspreekt. Zo ontmoeten we een oud-brandweerman die vroeger als eerste ter plekke was bij het vliegtuigongeluk in - ik geloof 1978 - bij Zanderij.

Mijn stage bevalt tot nu toe prima. Elke dag heeft er van mij nog een bericht in de krant gestaan. Waarschijnlijk komt dit omdat de krant te maken heeft met onderbezetting. Zo wordt de eindredactie gedaan door 1 persoon, waar er eigenlijk 5 nodig zijn. Pieter vertelde mij dat het probleem straks nog groter gaat worden wanneer redacteuren stoppen met werken of van baan veranderen. Maar op zich heeft de onderbezetting voor Suzanne en mij nu waarschijnlijk alleen maar voordelen. Wie weet waar we allemaal nog komen. Ik heb in elk geval sinds dinsdag een perskaart (!!!) dus nu kan ik overal naar binnen (mits ik netjes gekleed ben).

Woensdag 4 april

De update komt iets later dan de bedoeling was, maar hier is ie dan toch. Het artikel dat Suzanne en ik op onze eerste stagedag geschreven hebben, stond de volgende dag inderdaad in de krant. Onaangepast! Mijn tweede artikel is ook gepubliceerd.
Als je een artikel wilt lezen dan kun je deze vinden op de site van de Ware Tijd. www.dwtonline.com. Je moet je dan wel registreren..., dus ik zal binnenkort wel even een aantal artikelen op mijn blog plaatsen zodat registratie niet nodig is.

De vorige keer had ik het erover dat de werktijden bekend zijn. Vandaag ben ik weer iets wijzer geworden. Suzanne en ik moeten om het weekend werken, helaas hebben we dan geen vrije dagen door de week ter compensatie. Aankomend weekend, het paasweekend, staat voor mij waarschijnlijk ook in het teken van stagelopen. Gelukkig ben ik vrijdag wel vrij, jammer is alleen dat Suzanne dan moet werken (zij is aanstaande donderdag en maandag vrij). We hebben al aangegeven dat wij in het vervolg graag tegelijkertijd vrij willen zodat we in de weekenden nog wel iets kunnen gaan ondernemen.
In het kader van het paasweekend heb ik net een paasbrood gekregen, dat wordt lekker smullen dit weekend!

Alvast fijne paasdagen allemaal!

Stagedag 1 (2 april)

Het eerste artikel is geschreven. Er is kennisgemaakt met onze nieuwe collega's. De werktijden zijn bekend en de redacties zijn onderling verdeeld. Ik ga voor de binnenlandpagina werken en Suzanne voorlopig voor de cultuurpagina (tot de andere stageloper Pieter, die nu in het binnenland zit (ik ben jaloers) klaar is met zijn stage). Daarna kijken we verder.

Het eerste artikel heb ik samen met Suzanne geschreven en gaat over een Tutor Schooldag die vandaag werd gehouden. Ongeveer 250 kinderen hebben vandaag een certificaat gekregen omdat ze een jaar lang andere kinderen hebben geholpen met het leren lezen. Het is nu nog afwachten wat de eindredactie met ons artikel gaat doen en of het dus geplaatst wordt... morgen horen jullie meer!

Zondag 1 april: Laatste vakantiedag...

Op onze laatste vakantiedag werden Suzanne en ik onderweg naar het Suriname Museum overvallen door een enorme plensbui. Het is jammer dat het niet lukt om filmpjes op de site te plaatsen anders kon ik jullie laten zien hoe een regenbui in Suriname er aan toe gaat. En ik zweer het je, je zult nooit meer klagen over de regen in Nederland ;-)

Het Suriname Museum zelf was zeker een bezoekje waard. Vooral de verhalen over Susannah de Plessis en alles over de plantages. Meer informatie volgt als ik meer tijd heb.

De zondagmiddag hebben Suzanne en ik doorgebracht bij ’t Vat waar we onze vakantie hebben afgesloten met een lekker drankje. Jammer dat de vakantie nu al om is, maar aan de andere kant is het ook wel lekker om vanaf morgen aan de slag te gaan bij De Ware Tijd. Ik ben heel benieuwd wat mij allemaal te wachten staat!

Zaterdag 31 maart: De Dijk

Het is wat met die fietsen van Cardy. Eerst Suzanne die problemen heeft met het licht. Nu ik met een lekke band. Dus voor de zoveelste keer staan we bij Cardy fietsenverhuur. Gelukkig krijg ik snel een nieuwe fiets mee en kan ik weer lekker door de stad manoeuvreren.

’s Middags hebben we voor het eerst in Paramaribo zelf een zwembad opgezocht. Samen met onze huisgenote Jolien zijn we naar Vos geweest om te zwemmen. Op zich heerlijk, alleen jammer dat er alleen maar stagiaires rondhangen. Waar zijn in vredesnaam de Surinamers?

Na het zwemmen zijn we naar de V-tunnel gegaan om daar een gratis concert bij te wonen van De Dijk. Deze band heeft o.a. in Suriname en op de Nederlandse Antillen een aantal try-outs voordat de tour in Nederland begint. Dus Marijke aanstaande vrijdag naar De Dijk want dan zijn ze op Curaçao!