Vandaag ben ik samen met Pieter de straat opgeweest om de reacties van Surinamers te peilen over de mogelijke onstabieliteit in het land. Dit alles in het kader van Pasen. Het viel me reuzemee hoe gemakkelijk mensen een reactie geven ook al zeggen ze van te voren dat ze geen tijd hebben en niet in de krant willen. Het is trouwens wel eventjes zoeken voordat je echt bruikbare reacties hebt.
Wat ook erg interressant is, zijn de verhalen die je vaak cadeau krijgt als je mensen aanspreekt. Zo ontmoeten we een oud-brandweerman die vroeger als eerste ter plekke was bij het vliegtuigongeluk in - ik geloof 1978 - bij Zanderij.
Mijn stage bevalt tot nu toe prima. Elke dag heeft er van mij nog een bericht in de krant gestaan. Waarschijnlijk komt dit omdat de krant te maken heeft met onderbezetting. Zo wordt de eindredactie gedaan door 1 persoon, waar er eigenlijk 5 nodig zijn. Pieter vertelde mij dat het probleem straks nog groter gaat worden wanneer redacteuren stoppen met werken of van baan veranderen. Maar op zich heeft de onderbezetting voor Suzanne en mij nu waarschijnlijk alleen maar voordelen. Wie weet waar we allemaal nog komen. Ik heb in elk geval sinds dinsdag een perskaart (!!!) dus nu kan ik overal naar binnen (mits ik netjes gekleed ben).
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Als gevolg van de onderbezetting wordt je gedwongen om alles op te pakken en zelf beslissingen te nemen. Ik denk dat dat veel leuker en leerzamer is.
Wat heb je moeten aanschaffen om er netjes gekleed uit te zien en is dit anders dan in vergelijking met het Dagblad v/h Noorden?
Ga je nog foto's plaatsen van de redactie, van je collega's en van jezelf als je eenmaal een Surinaams journalisten-uniform hebt aangeschaft? We zijn nieuwsgierig!!!
Ik heb nog geen uniform aangeschaft hoor! Mocht het nodig zijn dan zal ik wel eventjes een foto plaatsen. Foto's van de redactie volgen later wel een keer.
Een reactie posten